سلامتی؛ لطفا

خدای بزرگ من؛ درسته که این مدت خیلی با خودم نامهربان بودم: کلی حرص و جوش خوردم، غمگین بودم، عصبی شدم، غصه خوردم، نگرتنی کشیدم و اصلا به خودم رحم نکردم از استرس؛ اما لطفا خودت مراقب سلامتیم باش و نذار آسیب ببینه، چون الان نه فرصت بیماری رو دارم، نه امکانش رو و نه این که اگر اتفاقی برام بیفته، کسی هست که مراقبم باشه؛ پس لطفا به حای این که آخررسر پناه به تو بیارم از بیماری، از همین اول در آغوشت پناهم بده و نگذار سلامتی ازم دور بشه .....

* دیشب بعد از اون همه اعصاب خردی و درد قفسه سینه که بهش بی توجهی کردم و‌تنگی نفسم رو ربط دادم به بغض غروب جمعه، نصفه شب بیدار شدن از درد و حس خفگی، خیلی وحشتناک بود، کاش دیگه تکرار نشه، خصوصا توی این شبهای سخت دائما یک نفره .....