وقت یعنی اولویت

وقتی کسی برای تو وقت ندارد، یعنی در اولویتش نیستی. اگر کسی/ کاری برای آدم اولویت داشته باشه، حتما براش وقت پیدا می کنه و اگر اولویت نداشته باشه، هفته ها و‌سالها هم میتونه بگذره و وقتش نشه. مثل همون حکایت معروف پر کرذن لیوان با سنگ بزرگ و کوچک و‌آب و ......

اینها جملات من هست که عمیقا بهش باور دارم. اما شنیدنش از یک آدم معتبر توی یک جمع غریبه، مطمینا اعتبار متفاوتی به این حرفها میده.

* خودم میدونم وقتی میخوام کسی/ کاری رو از سرم باز کنم، چطور وعده سر فرصت و انشاله میدم. خودم میدونم وقتی توی اوج مشغله و خستگی و مشکل، کسی/ کاری هست که میدونم مهمه، هر طور شده براش وقت پیدا می کنم. شاید کمترراز پنج درصد چیزهایی که واقعا میخوام، شامل گرفتاری ها و مشکل واقعی میشن و از دست میرن و کمتر ازپنج درصد کارهایی که برام مهم نیستند، وقت انجام شدن پیدا میکنن. و البته که وقتی خودم اینها رو خوب میدونم و توی زندگیم با همین روال جاری هستند؛  خیلی خوب میدونم انشاله و سر فرصت و یک روزی و .... یعنی چی!

* خب این خیلی غیر منطقیه که وقتی یکی، حتی اولویت آخرمون هم نیست، انتظار داشته باشیم که براش اولویت اول - یا حتی اولویت اول و آخر و دیگر هیچ! - باشیم!