یار کاغذی: مهربان یا خطرناک؟!

ولع عجیبی به کتاب خوندن پیدا کردم. البته قدیم ترها کتابخوان خوبی بودم. اما الان انگار یک جورهایی به اعتیاد شبیه شده. کلا دلم میخواد کار و زندگی و همه چیز رو رها کنم و فقط کتاب بخونم. خب درسته که از تلگرام بازی بهتر و البته گرونتره، اما به نظر میاد که غیر عادی و خطرناکه. یعنی انگار برای فرار از این دلتنگی خفه کننده و فکر و غصه، فقط دلم میخواد به دنیای دور توی کتاب پناه ببرم و شخصیت ها همراه باشم، اما خود عاقل بی دلم نباشم. باورم نمیشه که دلم این قدر بی تابی کنه، در برابر عقلی که هزار درصد به درستی تصمیمش اطمینان داره......

* برای تویی که نمی خوانی ام: آن قدر بی تابم، که هزار درصد عقل، پیش دل کم خواهد آورد، اگر "بخواهی" که کم بیاورد؛کافیست باور کنم که می خواهی و می توانی .....