مورد فعلی عزیز....

اصولا به سرما، چندان مقاوم نیستم و خیلی زود لرز می کنم. دیدن لرزش بدن و انقباض شدید ماهیچه های گردن و‌صدای تریک تریک به هم خوردن دندانها هم از تفریحات سالمه! اما دو سالی هست که دیگه حسابی مقاومتم کم شده. خصوصا توی خونه، همش دارم می لرزم. گاهی حتی پوشیدن کلی لباس و نشستن جلوی باد گرم بخاری برقی هم فایده ای نداره و چاره اش فقط با سر زیر پتو رفتن و خوابیدن هست تا گرمم بشه. یخ کردگی دایم کف دست و کف پا که جای خود! انگار از پارسال که داشتم به بودن یک همراه توی زندگیم فکر میکردم، ضمیر ناخودآگاهم فهمیده و به امید دست های گرم‌ و‌  نگاه پر محبتی که قرار بود نصیبم بشه، مقاومتم رو‌کم کرده تا پذیرای این همه گرمی باشم، که خب قسمت نشد! اما باعث شد که سرمای خشک آذرماه تا پایان زمستان، تا عمق وجودم نفوذ کنه و دایم سردم باشه.... قبلا وقتی دوستانی میگفتن که همیشه کف  و روی پاهاشون یخ کرده است و بین ساق پای همسر پنهانش میکنن تا گرمشون کنه، هیچ درکی ازش نداشتم؛ از بس همیشه گرمم بود و حتی وسط زمستون، جوراب به پام بند نمی شد! 

خلاصه، مونده بودم با این حجم از سرما - که هنوز رسما شروع نشده - چه کنم که باز طبق معمول، گروه دوستان به داد رسید! 

توی گروه خانم نویسنده عزیز، یکی از بچه ها، اسم آدمی که باهاش توی رابطه بود رو‌گذاشته بود مورد فعلی. نمیدونم سرنوشت رابطه اش به کجا رسید، اما چند روز پیش یک عکس فرستاد و‌نوشت مورد فعلی من!  عکس رو که باز کردیم، یک کیسه آبگرم بود با کاور بافتنی قرمز که وسطش هم یک قلب سفید بود.  کلی بهش خندیدیم و‌تشویقش کردیم.‌ یکی دو روز بعد اومد گفت که " موردفعلی" خیلی خوبه و حسابی گرمش می کنه. یادم افتاد که منم یک زمانی که دیسک کمر خیلی اذیتم می کرد، یکی برای خودم گرفته بودم، هرچند کاورپارچه ایش یک کم بدریخت بود. بالاخره دیروز وقت گذاشتم و‌ اعماق کمدها رو‌ کاویدم و پیداش کردم. با یک کمی آب جوش که ریختم داخلش، نتیجه فوق العاده بود!  حالا دیگه با یک همراه گرم و خوب، شبهای سرد زمستون برام قابل تحمل میشه؛ بدون نیاز به همراهی آدمهایی که همیشه نگران هستی که تنهات خواهد گذاشت.....

شعر بی ربط امروز:

اکنون کجاست؟ 

چه می کند ؟ 

کسی که فراموشش کرده ام ........

 عباس کیارستمی