به این اختراع نیازمندیم!

بیشترین حجم فکر، وقتهایی هست که آدم امکان نوشتن نداره: پشت فرمان ماشین، موقع پیاده روی، ظرف شستن، قبل از خواب و .... بیشترین فکر و حرف و حتی جمله بندی مناسب نوشتن، دقیقا همین وقتها میاد سراغ آدم و‌امکان نوشتن نیست و بعد هم دیگه یا از یادش میره، یا حس و حال نوشتنش نیست‌ ، یا هر کاری می کنه، دیگه جملات اون طوری ردیف نمیشن. کاش می شد همون موقع که فکر و حرف، تند و تند توی سررآدم می چرخن؛ کلمات تبدیل به نوشته می شدند به جای فرار از ذهن! مواقعی که آدم از سر تنهایی/ دلتنگی/ ناراحتی/ اشتیاق با خودش یا با تصور یک نفر رو به روش حرف می زنه هم به همچنین البته .....